Αθλητές και προπονητές  του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Σ.Φ.Π. αναφέρονται στην συμπλήρωση 34 χρόνων από τον άδικο χαμό των 21 θυμάτων της ΘΥΡΑΣ 7:

 
Νίκος Γέμελος: «Για εμάς τους Πειραιώτες το συμβάν της ΘΥΡΑΣ 7 είναι βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας. Όλοι οι αγνοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού και τα παιδιά που χάθηκαν, έφυγαν για μια ιδέα, για ένα κίνημα που για μας τους συνεχιστές του είναι ο Ολυμπιακός».

Σπύρος Γιαννιώτης: «Είναι μια μέρα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Βρίσκεται πάντα στο μυαλό μας και παραμένει  στις μνήμες μας. Κάθε φορά που αγωνίζεται ο Ολυμπιακός νιώθουμε ότι είναι δίπλα μας. Τα θύματα της ΘΥΡΑΣ 7 τα τιμούμε κάθε χρόνο για να τους δείξουμε ότι δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ». 

Μιχάλης Μουρούτσος: « Όσα χρόνια και να περάσουν οι άνθρωποι αυτοί θα είναι πάντα ζωντανοί και μέσα στις καρδιές μας. Όσο υπάρχει ο Ολυμπιακός θα υπάρχουν δίπλα μας και αυτοί οι άνθρωποι». 

Αιμίλιος Παπαθανασίου: «Ο Ολυμπιακός αριθμεί 5.000.000 φιλάθλους. Είναι κράτος εν κράτει.  Έχει το δικό του έμβλημα, τα δικά του χρώματα, το δικό του ύμνο, τους δικούς του ήρωες του αλλά και τους μάρτυρές του. Η ΘΥΡΑ 7 είναι η πιο θρυλική και αιματοβαμμένη θύρα στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο».   

Κώστας Χριστοφιδέλης: «Κάθε χρόνο  προσπαθούμε να τιμήσουμε τους ανθρώπους που έχασαν άδικα τις ζωές τους με το καθιερωμένο μνημόσυνο και εμείς σαν αθλητές με την αγωνιστική μας παρουσία. Καλύτερη επιβράβευση για τα θύματα της ΘΥΡΑΣ 7 είναι οι νίκες που έρχονται, όχι μόνο στο βόλεϊ αλλά γενικότερα στον σύλλογο». 

Νίκος Δεληγιάννης: «Ελάχιστες ομάδες έχουν παρόμοια περιστατικά. Όσον αφορά το δικό μας σύλλογο η ημερομηνία αυτή είναι ορόσημο γιατί χάθηκαν 21 ψυχές. Ο Ολυμπιακός τους τιμά κάθε χρόνο αυτή τη μέρα η οποία έχει ιδιαίτερη σημειολογία και μεγάλη βαρύτητα». 

Στέλλα Χριστοδούλου: «Είναι μια πολύ σημαντική μέρα για το σύλλογο μας που έχει μείνει χαραγμένη σε όλους. Ευχόμαστε συλλυπητήρια στις οικογένειες των άτυχων θυμάτων της ΘΥΡΑΣ 7. Όλοι οι αθλητές καθημερινά προσπαθούμε να φέρουμε επιτυχίες στον Ολυμπιακό που είναι πρώτα από όλα αφιερωμένες στις 21 ψυχές που έφυγαν» 

Μαριάνα Λυμπερτά: «Αυτή τη μέρα την ακούω από όταν ήμουν παιδάκι γιατί μέσα στο γήπεδο ήταν και ο παππούς μου και ο πατέρας μου που έφυγαν κάποια λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι. Είναι πολύ καλό ότι η ομάδα δεν ξεχνάει ποτέ μια τέτοια στιγμή και φυσικά ένα γεγονός που δεν πρέπει να συμβαίνει ιδιαίτερα σε αθλητικούς χώρους».